آب این حمام با سیستم "دم و گاز" یعنی از گاز متان فاضلاب مسجد جامع و چکیدن روغن عصارخانه شیخ بهایی که در مجاورت حمام قرار دارد روشن می شده است.
عصارخانه محلی برای تهیه روغن از دانه های روغن بوده است.
این حمام با استفاده از این سیستم پیچیده مهندسی به مدت طولانی تنها با یک شمع روشن می شده است.
این حمام از نظر معماری مانند سایر حمام های دوره صفویه دارای ویژگی های آن دوران است.
متاسفانه تا مدتی پیش این حمام تاریخی به ذباله دانی و محل تجمع افراد معتاد تبدیل شده بود و جالب اینکه این حمام 30 وارث پیدا کرده بود!!
چندی پیش حفاظت از این اثر منحصر به فرد آغاز شد و به زودی مرمت آن آغاز خواهد شد.
حمام شیخ بهایی در شعاع یکصدمتری جنوب گنبد نظام الملک (جنوب مسجد جامع عتیق) در محله «در دست» قرار دارد.
تاریخ ساخت آن را سال 1065 عنوان می کنند و طراحی آن را به شیخ بهایی نسبت می دهند.
در اقوال آمده که این حمام اسرار آمیز خزینه ای دارد که آب آن خودکار و بدون مصرف انرژی مستقیم گرم می شده است.
البته بنا برنظر رایج انرژی گرمایی حمام از گاز و انرژی مالی فضولات و فاضلاب تامین می شده که از طریق سفالینه های تهیه شده و مکش گازهایی چون متان و اکسید گوگرد استفاده می کرده است.
حمام شیخ بهایی بنایی عمومی بوده که به مرور در تصرف اشخاص درآمده و گفته می شود زمانی حتی کارگر حمام نیز ادعایی از حمام داشته است.
در حال حاضر تا پیش از تملک نزدیک به 30 نفر ادعای سرقفلی و مالکیت این اثر را داشتند.
اموزش کامل ساخت ایمیل یاهو/تصویری